Constitutionele Staatsgreep en de Toekomst van Turkije
In Turkije worden de besluiten van het Constitutionele Hof niet langer daadwerkelijk uitgevoerd en worden grondwettelijke bepalingen op flagrante wijze geschonden. Het laatste voorbeeld hiervan zagen we bij het Can Atalay-incident. Zoals bekend werd mensenrechtenverdediger en advocaat Can Atalay bij de laatste algemene verkiezingen verkozen tot Hatay-parlementslid van de Turkse Arbeiderspartij (TİP). Voordat hij tot parlementslid werd gekozen, doorliep hij de nodige onderzoeken en werd hij goedgekeurd door de Hoge Kiesraad.
Dit besluit werd echter niet aanvaard door de regering-Erdoğan en de uitbreiding ervan in de rechterlijke macht, omdat de persoon in kwestie veroordeeld was. Daarop gingen de advocaten van Atalay in beroep bij het Grondwettelijk Hof. Het Constitutionele Hof nam een definitief besluit dat Atalay de zetel in het parlement won, en dit besluit werd gepubliceerd in het staatsblad. De laatste stap die gezet moest worden, was dat dit besluit in de nationale vergadering zou worden voorgelezen, waarna Can Atalay zou worden vrijgelaten en aan zijn taak in het parlement zou beginnen.
Soortgelijke incidenten hebben zich eerder voorgedaan, en degenen die lid waren van het parlement werden vrijgelaten nadat hun straf was uitgesteld tot na de verkiezingsperiode en hun plaats in het parlement innamen. Deze keer erkende de AKP-MHP-regering dit besluit echter niet en viel bovendien parlementsleden van de oppositie in het parlement aan. Deze gebeurtenis vormt een breekpunt in de politieke geschiedenis van Turkije, en voorspellen dat dit ernstige gevolgen zal hebben voor de toekomst is geen waarzeggerij. Volgens de huidige grondwet is het Grondwettelijk Hof het hoogste rechterlijke orgaan en is iedereen verplicht deze besluiten uit te voeren, ook als er tegenstand is. Door dit besluit niet te erkennen heeft de AKP-MHP-regering feitelijk het Constitutionele Hof afgeschaft en de grondwet op de plank gelegd. Dit is letterlijk een constitutionele staatsgreep; het is een ernstige misdaad, zowel juridisch als politiek.
Met deze houding pleegde de AKP-MHP-regering niet alleen een constitutionele staatsgreep, maar trok zij ook haar eigen legitimiteit in twijfel. In democratieën worden regeringen door het volk gekozen, maar zij ontlenen hun legitimiteit aan grondwetten. Het lijkt erop dat de AKP-MHP-regering zich er niet van bewust is dat zij, door het Constitutioneel Hof en de grondwettelijke beginselen disfunctioneel te maken, haar eigen juridische legitimiteit in twijfel heeft getrokken. In dit geval is het het meest natuurlijke recht van de oppositie om de regering te dwingen zich onmiddellijk terug te trekken. Bovendien geeft deze ontwikkeling aanleiding tot het democratische recht van de massa om zich te verzetten tegen een regering die de grondwet en wetten schendt en onderdrukking toepast. Op het gebied van het constitutioneel recht verdedigen nationale en internationale autoriteiten het recht om zich te verzetten tegen onwettige regeringen als een democratisch recht.
Het te verrichten werk is helder en duidelijk. Oppositiepartijen en niet-gouvernementele organisaties moeten gezamenlijk de regering, die haar toevlucht heeft genomen tot illegale methoden, oproepen om af te treden en haar tot terugtrekking te dwingen door massabewegingen te ontwikkelen. Anders zal de regering, wier massabasis kleiner is geworden en niet meer in staat is te regeren, haar toevlucht nemen tot steeds antidemocratischere methoden en zal het huidige autocratische regime stap voor stap afglijden naar het fascisme. Het is noodzakelijk om deze trend onverwijld te stoppen. Oppositiepartijen moeten niet dromen van ‘normalisatie’ of ‘detente’, maar moeten luisteren naar de stemmen van arbeiders, boeren, leraren en artsen die de straat op gaan en de slogan ‘regeringsontslag’ luider laten horen. We mogen niet vergeten dat we niet alleen verantwoordelijk zijn voor vandaag, maar ook voor de toekomst, en als we vandaag geen tijdige en correcte beslissingen nemen, zal de geschiedenis ons zeker veroordelen.
Als Turkse burgers die in Europa wonen, is het onze grootste wens dat onze burgers in ons thuisland, zoals altijd, in een democratische en vrije omgeving kunnen leven. Wat we tijdens deze zomervakantieperiode in Turkije zagen, schokte ons echter. We zagen uit de eerste hand hoe slecht de AKP-MHP-regering Turkije economisch en sociaal bestuurde, en we waren onbeschrijfelijk bedroefd.
Het moet duidelijk gezegd worden dat deze regering Turkije niet waardig is. Er is namelijk geen reden om in zulke slechte en moeilijke omstandigheden te leven in deze prachtige en vruchtbare geografie. De enige reden waarom het land zich in deze situatie bevindt, is dat het dievenleger dat zich rond de AKP-MHP-regering heeft verzameld, het land officieel heeft geplunderd en beroofd.
Het is in ons belang dat deze regering vertrekt, omdat het feit dat we burgers zijn van een onderdrukkende regering ons op veel manieren beïnvloedt. Ook wij hebben het recht om kinderen en burgers te zijn van een democratisch, vrij en ontwikkeld land, en deze regering eigent zich dit recht toe en onderdrukt ons. Om deze reden is de strijd voor gerechtigheid en democratie in Turkije ook onze strijd, en onze vastberadenheid op dit gebied is absoluut en volledig. Wij roepen, net als de arbeiders, boeren en arbeiders in Turkije, luid:
De AKP-MHP-regering moet onmiddellijk aftreden!
Nederlands Turkse Arbeidersbond (HTİB)
