Degenen die dachten dat de regering-Erdoğan, die op 31 maart een zware nederlaag leed bij de lokale verkiezingen, een zachter beleid zou voeren, staat een grote schok te wachten. Berichten uit Ankara blijkt dat dit niet zonder reden is. De ‘Kobani-zaak’, waarin de Koerdische politici Selahattin Demirtaş, Figen Yüksekdağ en vele HDP-partijbestuurders werden berecht, resulteerde in zware straffen.
Aan de andere kant werd het verzoek om een nieuw proces tegen Osman Kavala, die terecht stond in de Gezi-protesten, tegen de verwachtingen in afgewezen. Veel mensen die in de Gezi-protesten tot zware straffen zijn berecht en veroordeeld, worden jarenlang in de gevangenis gegijzeld, ondanks de uitspraken van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM). Nationale en internationale juridische instanties stellen dat deze processen geen juridische inhoud hebben, maar een puur politiek karakter hebben. Kortom, de rechterlijke macht in Turkije is veranderd in een knuppel van de regering-Erdoğan en wordt meedogenloos ingezet tegen oppositie. Na de laatste ontwikkelingen vraagt iedereen zich terecht af: waar gaat Türkije heen?
Lieve vrienden,
U herinnert zich dat we in onze eerdere verklaringen hebben gesteld dat het autoritaire regime in Turkije – als het niet tegenhouden – geleidelijk zou evolueren naar het fascisme. Recente ontwikkelingen bevestigen ons standpunt. Türkije verkeert in een ernstige economische depressie. De hoge kosten van levensonderhoud wordt ondragelijk voor mensen, voor mensen met een laag inkomen. Maffiabendes, religieuze sekten en ultra-nationalistische (grijze wolven) hebben de rechterlijke macht, de veiligheidstroepen en de bureaucratie als geheel overgenomen. Türkije wordt elke dag opgeschrikt door nieuwe schandalen. Onder deze omstandigheden moet men óf extreem naïef óf politiek blind zijn om te hopen dat de huidige islamitisch-ultra-nationalistische regering zich zal verzachten en enkele democratische stappen zal ondernemen. Integendeel, de geschiedenis getuigt van het feit dat autoritaire regimes in een moeilijke situatie proberen hun leven te verlengen door nog harder te worden. Recente ontwikkelingen in Turkije bevestigen dit.
Dus, wat moet er gedaan worden?
De enige kracht die autoritaire regimes naar de prullenbak van de geschiedenis zal sturen, is een verenigde en georganiseerde strijd van democratische krachten. Uit de jongste verkiezingen is ook gebleken dat de oppositiekrachten meer publieke steun genieten dan het regerend blok van Erdogan. Maar helaas kan dit nog niet uitmonden in een verenigde en georganiseerde strijdmacht. De historische vooroordelen onder de oppositiekrachten vormen in dit opzicht het grootste obstakel. Wat er moet gebeuren is helder en duidelijk. Het is noodzakelijk deze vooroordelen te overwinnen en alle democratische krachten van de oppositie samen te brengen. De grootste taak in dit opzicht ligt bij de twee grootste partijen van de oppositie, CHP (Republikeinse Volkspartij) en DEM (Volksgelijkheid en Democratie Partij ). Deze twee partijen moeten zo snel mogelijk een gemeenschappelijk democratisch platform vormen, alle oppositiekrachten, groot en klein, samenbrengen en een barrière opwerpen tegen de antidemocratische praktijken van de regering.
Ondertussen moeten vakbonden, vrouwen- en mensenrechtenorganisaties, van architecten, ingenieurs, medische kamers, en soortgelijke organisaties samenkomen en dit democratische platform steunen. Alleen met een dergelijke vastberaden en verenigde macht kan de huidige regering worden gedegradeerd en kan er een einde komen aan haar dominantie. Anders zal de regering, net als in het verleden, kunnen profiteren van de verdeelde de oppositiekrachten en de middelen van de staat kunnen gebruiken om methoden te implementeren die haar levensduur verlengen.
Ons laatste woord is aan de bestuurders van de westerse landen en het democratische publiek. We mogen niet vergeten dat de veiligheid en het welzijn van Europa vanuit Turkije beginnen. Een Turkije met ontwikkelde democratie en economie is ook gunstig voor Europa. Om deze reden moet de strijd van de democratische krachten in Turkije actiever worden ondersteund. Helaas hebben we moeite om steun in deze zin te zien. De bekrompen mentaliteit die Turkije wil uitsluiten van Europa en het wil zien als een buurland waarmee alleen veiligheidskwesties besproken moeten worden, is heersende gedachte bij in de hoge kringen van de Europese landen. Dit bekrompen houding moet zo snel mogelijk worden losgelaten, er moet een luidere stem worden verheven tegen de antidemocratische praktijken van de regering-Erdogan, en de democratische krachten moeten actiever worden gesteund.
Als HTİB zullen wij, zoals altijd, blijven strijden voor een democratisch, vreedzaam en ontwikkeld Turkije, en in deze context ook solidariteit tonen met de krachten van de democratie.
Nederlandse Turkse Arbeidersbond (HTİB)
