We zullen niet vergeten, we zullen niet vergeven, we zullen niet opgeven

Voor de 700ste keer komen familieleden bij elkaar met de eis: “Vind diegenen die verdwenen zijn en biedt ons gerechtigheid”. De opgepakten werden gevangen genomen door veiligheidstroepen en vervolgens werd hun bestaan ontkend door de officiële autoriteiten. Bovendien ontvingen mensenrechtenverdedigers die hen ondersteunen geen enkele informatie over hun verblijfplaats.

Sinds 700 weken al komen de ZATERDAGMOEDERS iedere zaterdagmiddag om 12:00 samen op het Galatasaray Plein (één van de drukste locaties in Istanbul). De moeders dragen foto’s van honderden van hun verdwenen familieleden en dierbaren mee. Deze campagne van de ZATERDAGMOEDERS is het langstlopende vreedzame protest in de geschiedenis van Turkije.

Al 700 weken vragen de ZATERDAGMOEDERS bij ieder van die gelegenheden, opnieuw wat er met hun familieleden en vrienden is gebeurd die werden gevangen gezet door de veiligheidstroepen en waar vervolgens het bestaan van wordt ontkend. De ZATERDAGMOEDERS hebben gevraagd om diegenen die hun familieleden lieten verdwijnen te laten berechten door een onpartijdige en onafhankelijke rechterlijke macht.

De staat heeft echter tot nu toe nog geen enkele rechtsgang geïnitieerd die het lot van de opgepakten zou kunnen onthullen of initiatief genomen om degenen die hen lieten verdwijnen op de juiste manier te vonnissen.

Het ontbreken van gerechtelijke instanties die de macht van de staat zouden kunnen inperken en de rechten en vrijheden van burgers zouden waarborgen, heeft ertoe geleid dat onze rechtmatige eisen tot nu toe niet zijn ingewilligd en dat ons recht om de waarheid te weten te komen, zijn geschonden en de oproep tot een eerlijke rechtsgang, niet is ingewilligd.

Onze eisen zijn duidelijk:

• Onthul het lot van degenen die met geweld zijn verdwenen;
• Stop de straffeloosheid voor de daders van de gedwongen verdwijningen; implementeer strafrechtspleging;
• Sta niet toe dat er nog ooit iemand gedwongen verdwijnt;
• Turkije moet het Internationale Verdrag voor de Bescherming van Alle Personen Tegen Gedwongen Verdwijning, opgesteld door de Verenigde Naties, ondertekenen, ratificeren en uitvoeren – een verdrag dat Turkije tot nu toe niet heeft ondertekend.

De eisen die we 700 weken lang hebben laten horen op het Galatasaray Plein, zijn legitiem en gebaseerd op de fundamentele waarden van een democratische samenleving, op de grondwettelijke normen van Turkije en op internationaal juridische voorschriften.

Het grootste obstakel voor de realisatie van onze eisen, is de afwezigheid binnen Turkije van de noodzakelijke politieke wil die nodig is om aan onze eisen te voldoen. Het beleid van de heersende macht is erop gericht de rechterlijke onafhankelijkheid en de rechtsstaat te verzwakken. Dat maakt het voor ons onmogelijk om de waarheid boven water te krijgen en tot een vorm van gerechtigheid te komen.

Ter gelegenheid van onze 700ste week, willen we nogmaals iedereen eraan herinneren dat gedwongen verdwijning, een misdaad tegen de menselijkheid is. Misdaden tegen de menselijkheid schaden niet alleen de slachtoffers en de familieleden van de slachtoffers, maar schaden ook de mensheid in zijn geheel. Strijden tegen de straffeloosheid van deze misdaden, moet tot de verantwoordelijkheid van ieder individu behoren.

Ter gelegenheid van onze 700ste week zouden we de internationale gemeenschap wederom willen oproepen solidariteit te tonen met de misdaden van de gedwongen verdwijningen die tot het jaar 2001 in Turkije werden begaan en die tot op de dag van vandaag ongestraft zijn gebleven.

Om deze misdaad, die tegen iedere menselijke waardigheid indruist, niet ongestraft te laten zijn, nodigen we iedereen uit om verantwoordelijkheid te nemen en om een bepaalde achteloosheid – voor het onrecht dat we ervaren – te overwinnen.

Ter gelegenheid van onze 700ste week, verklaren we dan ook opnieuw:

In de naam van de waarheid, in de naam van de gerechtigheid, in de naam van het geweten en de menselijke waardigheid, zullen wij de strijd tegen de gedwongen verdwijningen niet opgeven. We zullen diegenen niet vergeven die onze dierbaren in gevangenschap hebben gedreven en ook zullen we degenen die hen daarvoor blijven beschermen, niet vergoelijken. We zullen nooit onze zoektocht naar onze verdwenen kinderen en geliefden opgeven.

Zaterdagmoeders

Associatie voor de Mensenrechten

Afdeling Istanbul

Commissie Tegen Gedwongen Verdwijningen In Hechtenis